Być dawcą szpiku lub krwiotwórczych komórek macierzystych, to być nadzieją na zdrowie, a niejednokrotnie i na życie dla drugiego człowieka – bliźniaka genetycznego, który może mieszkać nawet po przeciwnej stronie globu. Wyjaśniamy, na czym polega istota dawstwa, a także obalamy mity związane z tym tematem.
Transplantacja krwiotwórczych komórek macierzystych od dawców rodzinnych bądź niespokrewnionych, to jedna z kluczowych metod leczenia nowotworów hematologicznych oraz niektórych chorób nienowotworowych szpiku. Aby chory mógł skorzystać z potencjału, jaki tkwi w przeszczepieniu i zyskać szansę na zdrowie i życie, potrzebny jest dawca.
Dawca potencjalny i rzeczywisty
Dawcą może być członek rodziny bądź osoba niespokrewniona. Zawsze jednak musi to być tak zwany bliźniak genetyczny, czyli osoba, której antygeny (białka) zgodności tkankowej, określane skrótem HLA (z ang. Human Leukocyte Antygen) pasują do HLA biorcy. Ponieważ układ ten może tworzyć miliony kombinacji, bywa, że z tego powodu trzeba szukać bliźniaka genetycznego poza rodziną. Znalezieniu go służy baza dawców szpiku – jedną z nich prowadzi działająca w Polsce Fundacja DKMS.
Każda osoba, która podjęła świadomą decyzję i zarejestrowała się w tej bazie, staje się potencjalnym dawcą szpiku. Procedura rejestracyjna jest bardzo prosta – nie trzeba nawet wychodzić z domu, gdyż wystarczy wejść na stronę www.dkms.pl i zamówić bezpłatny pakiet rejestracyjny prosto do domu. Kiedy pakiet przyjdzie, należy samodzielnie pobrać wymaz z wewnętrznej strony policzka za pomocą pałeczek, które są dołączone do przesyłki, wypełnić formularz i wraz z wymazem odesłać na adres Fundacji w kopercie zwrotnej dołączonej do pakietu. Wymaz zostaje przebadany w laboratorium pod kątem układu cech zgodności tkankowej (HLA) potencjalnego Dawcy. Wyniki tego badania są wystarczające dla klinik transplantacyjnych do oszacowania potencjalnej zgodności dawcy z biorcą.
Rejestracja w bazie dawców szpiku nie jest jednoznaczna z tym, że faktycznie dojdzie do pobrania komórek. Do czasu, dopóki bliźniak genetyczny nie będzie potrzebował transplantacji szpiku, osoba zarejestrowana w bazie będzie figurować jako potencjalny dawca szpiku. Stanie się faktycznym dawcą szpiku, kiedy odda materiał do transplantacji osobie potrzebującej.
Wszystko zaczyna się od telefonu
Jeśli podczas rozmowy telefonicznej dawca wyrazi zgodę na pobranie od niego krwiotwórczych komórek macierzystych, uruchomiona zostaje procedura medyczna i administracyjna, dzięki której bliźniak genetyczny dawcy ma szansę otrzymać lek, który stanie się dla niego furtką do zdrowia. Nie jest prawdą, że bezpośrednio po telefonie z fundacji potencjalny dawca musi się niezwłocznie stawić w placówce, w której przeprowadzone zostanie pobranie krwiotwórczych komórek macierzystych. Na wyznaczenie terminu pobrania duży wpływ ma bowiem stan zdrowia chorego..
Na każdym etapie procedury dawcy towarzyszyć będzie koordynator. Na początek dawca proszony jest o podzielenie się informacją o swojej dostępności i aktualnym stanie zdrowia. Otrzyma też pocztą elektroniczną lub tradycyjną ankietę medyczną, którą po wypełnieniu odeśle do Fundacji. Następnie w przychodni w pobliżu swojego miejsca zamieszkania dawca odda krew w celu potwierdzenia zgodności tkankowej z biorcą, oznaczenia grupy krwi z czynnikiem Rh oraz wykluczenia chorób zakaźnych. Jest to tak zwana typizacja potwierdzająca. Kiedy zgodność zostanie potwierdzona, z dawcą skontaktuje się koordynator do spraw pobrań i poinformuje o terminie i miejscu badań wstępnych, wybranej przez klinikę prowadzącą pacjenta metodzie pobrania oraz terminie pobrania. Kolejny krok to przeprowadzenie badań kwalifikacyjnych, czyli badania krwi (morfologia, parametry biochemiczne i wirusologiczne), ogólne badanie moczu, USG jamy brzusznej, EKG, RTG klatki piersiowej. Jeśli wyniki będą dobre, potencjalny dawca zostaje zakwalifikowany do pobrania materiału do przeszczepienia.
Donacja przeszczepu – krok po kroku
Donacja następuje najczęściej po 2-3 tygodniach od momentu szczegółowych badań. Realizuje się ją dwoma metodami – o wyborze najwłaściwszej decyduje lekarz prowadzący chorego. Pierwsza z nich to pobranie szpiku z talerza kości biodrowej – wykorzystuje się ją u ok. 10% dawców. Druga metoda polega na pozyskaniu krwiotwórczych komórek macierzystych z krwi obwodowej – w ten sposób pobiera się materiał przeszczepowy od większość dawców.
Pobranie komórek macierzystych z krwi obwodowej najczęściej wymaga jednodniowej wizyty w klinice pobrania, a sama procedura trwa 3-5 godzin. Na 4–5 dni przed pobraniem materiału przeprowadza się u dawcy mobilizację komórek krwiotwórczych poprzez podanie w formie zastrzyków podskórnych czynnika wzrostu G-CSF. Dzięki niemu krwiotwórcze komórki macierzyste przedostają się ze szpiku do krwi. W wyznaczonym terminie następuje ich pobranie metodą aferezy. Polega to na oddzieleniu krwiotwórczych komórek macierzystych z krwi obwodowej z wykorzystaniem specjalnego aparatu i zamkniętego obiegu krwi żylnej na obu rękach dawcy. Gdyby okazało się, że pobranych komórek jest za mało, w kolejnym dniu wykonywana jest powtórna afereza.
Procedura pobrania krwiotwórczych komórek macierzystych z krwi obwodowej nie wymaga znieczulenia ogólnego, a dawcy nie muszą być hospitalizowani ani w trakcie przyjmowania czynnika wzrostu, ani w czasie aferezy. Inaczej jest podczas pobrania szpiku z talerza kości biodrowej – donacja wiąże się z 2-3 dniowym pobytem w szpitalu z uwagi na konieczność wykonania znieczulenia ogólnego.
Po donacji dawca przez okres dwóch lat traktowany jest zarezerwowany dla tego konkretnego pacjenta, na wypadek nawrotu choroby.
Przywileje dawcy przeszczepu
Dawca lub zasłużony dawca to ktoś ważny i wyjątkowy – dlatego nie musi o nic się martwić w procesie kwalifikacji do donacji i samej donacji; o wszystko dba Fundacja DKMS, zapewniając hotel, wyżywienie, pokrywając koszty przejazdu i pomagając w załatwieniu formalności – także z pracodawcą dawcy.
Dawcy przysługują również z mocy ustaw pełnopłatne dni wolne na czas realizacji procedury związanej z pobraniem krwiotwórczych komórek macierzystych lub szpiku. W wybranych miastach może też podróżować bezpłatnie środkami transportu publicznego lub nabywać bilet roczny za niewielką opłatą oraz korzystać poza kolejnością z ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, czyli świadczeń, niewymagających leczenia w warunkach całodobowych lub całodziennych. Zasłużony dawca może dodatkowo korzystać z bezpłatnego (do wysokości limitu finansowania, zapisanego w ustawie) zaopatrywania się w leki, objęte wykazem leków refundowanych oraz wykazem leków, które można stosować w związku z oddawaniem krwi, takie jak preparaty witaminowe, kwas foliowy i żelazo.